Ksiądz profesor Janusz Stanisław Pasierb urodził się 7 stycznia 1929 r. w Lubawie na Pomorzu w rodzinie nauczycielskiej. Studia teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Tam otrzymał święcenia kapłańskie w 1952 r. Następnie studiował w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, w Papieskim Instytucie Archeologii Chrześcijańskiej w Rzymie oraz na Uniwersytecie we Fryburgu szwajcarskim. Był doktorem habilitowanym historii sztuki oraz doktorem teologii i archeologii, profesorem zwyczajnym nauk humanistycznych Akademii Teologii Katolickiej, profesorem w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, prałatem honorowym Jego Świątobliwości.
Ksiądz Janusz Stanisław Pasierb należał do wielu międzynarodowych i krajowych stowarzyszeń naukowych. Był m.in. członkiem Papieskiej Komisji Ochrony Dziedzictwa Artystycznego i Historycznego Kościoła, członkiem, korespondentem Papieskiej Międzynarodowej Akademii Maryjnej, członkiem rzeczywistym Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk (ASAE) Europejskiego Centrum Kultury, CES, Pen-Clubu, Warszawskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem Komitetu Nauk o sztuce PAN, członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP, Rady Ochrony Zabytków przy Ministerstwie Kultury i Sztuki, członkiem Komisji Konserwacji Cudownego Obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej, członkiem honorowym Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS, Związku Konserwatorów Polskich, Instituto del Sacro Romano Impero, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, wiceprzewodniczący Komisji Episkopatu ds. Sztuki Kościelnej, członkiem Komisji Episkopatu ds. Wydawnictw. Był laureatem wielu odznaczeń i nagród państwowych.
Bibliografia prac księdza Pasierba obejmuje kilkaset pozycji, w tym siedem tomów esejów i trzynaście zbiorów poetyckich. Utwory jego były tłumaczone na język angielski, niemiecki, francuski, włoski, hiszpański, rosyjski. Ksiądz Pasierb był też autorem scenariuszy wielu wystaw, inspiratorem i jurorem konkursów. Był też znanym w kraju i za granicą wybitnym kaznodzieją i prelegentem.
Ksiądz Janusz Stanisław Pasierb wybitny uczony, poeta, pedagog, przy tym człowiek pełen niebywałego uroku osobistego, skromności, poczucia humoru, dobroci i głębokiej pobożności, zmarł w Warszawie 15 grudnia 1993 r.
